Gül ile Bülbülün Muhabbeti

Her şey bir geceyle başlamıştı
yorgunluğun, sessizliğin, yalnız kalmışlığın en yoğun anlarıydı
bülbülün ötüşüyle başlamıştı
sevdasını güle anlatmasıyla
sesinin gecenin sessizliğine karışmasıyla başlamıştı
bülbül ötmede
gül dinlemedeydi
sevdasını anlatıyordu güle
gül ise en mahçup haliyle dinliyordu bülbülü
günler gecler geçiyor
aradaki sevda git gide büyüyor
dur durak bilmiyordu
her gece bülbülün sesi duyulur olmuştu
bir gece duymazsa gülün boynu bükülüyordu
arada gülün mahçup sesi karışıyordu sevdiğinin sesine
bazen bülbülün uykuya dalışı ve sessizliği
gül dinlerdi onu nefes alıp verişini
bir annenin bebeğini dinlediği gibi
herşey birbirine karışıyordu
gece,sessizlik,gül,bülbül
sabahın seher vaktindede ötüşür olmuşlardı
bazen en güzel ses Ezan-ı Muhammedi ekleniyordu muhabbetlerine
ezan sesleri yükseliyordu
ezan seslerinin ardı sıra
şadırvandan çeşmelerden duyulan abdest sesleri
bülbülün,sevgilinin tenine değen abdest sularının sesi
sesler tanınmaz haldeydi artık
hepsi bir bütün olulmuş
onların muhabbetinde kaybolmuşlardı
seslerin ardı sessizliğe..........
HUZURA
belkide en çok sesliliğe
sevgiliyle beraber SEVGİLİNİN HUZURUNA durmak
gülün en güzel haliydi bu hal
ve...
bülbülün sesinde o en güzel kelam
işte gülün sevdasının çoştuğu anlardan bir an
gülün hali bir başkaydı artık
gül gül değil
bülbüldü
bülbülde bülbül değil
gül olmuştu
ezanla o en güzel kelamla
raks ediyordu gül ile bülbül
bir başkaydı onların sevgisi ,sevdası,muhabbeti
az kelimeyle çok şey anlatıyolardı birbirlerine
bülbülün güle gülüm demesi yetiyordu
artık konuşulmayan her an onlar için özlemdi
her geçen gün özlem büyüyordu onlara
dayanılmaz hal alıyorduartık vuslatı bekliyorlardı
kavuşmalarına az kalmıştı ki...
......................
o gece
işte o gece
yine sessiz,yine yorgun
ama bir o kadar da heyecan dolu o gece
bülbül yine ötmeye başlamıştı
ama bu ötüş diğerlerinden çok farklıydı
bunda hicran vardı
gözyaşı,hüzün,acı
bülbül ötüyor
o öttükçe gülün içi acıyor
gözünden yaş damlıyordu
neden böyle olmuştu
niçin bülbülün dili
hicrandan bahsediyordu
gül anlamıyor ya da anlamak istemiyordu
vellhasılll
gecenin sessizliğine birde bülbülün ki eklenmişti
gülün boynu bükülmüştü
içten içe yanıyordu
acıyordu ve damlıyordu gözyaşı
düşünüyor düşünüyor düşünüyordu
bülbülü
belki anlıyor
belki anlamıyor
belki de inadına anlamak istemiyordu
gülde gece gibi kalmıştı bir başına
sessiz ve de yorgundu
bülbül ötmüyordu artık
ne seherde ne de gecede
Ezan-ı Muhemmediyide duyamaz olmuştu gül
uykuya mahkum etmişti kendini
bütün hıncını öfkesini Gül ile Bülbülün Muhabbeti

Her şey bir geceyle başlamıştı
yorgunluğun, sessizliğin, yalnız kalmışlığın en yoğun anlarıydı
bülbülün ötüşüyle başlamıştı
sevdasını güle anlatmasıyla
sesinin gecenin sessizliğine karışmasıyla başlamıştı
bülbül ötmede
gül dinlemedeydi
sevdasını anlatıyordu güle
gül ise en mahçup haliyle dinliyordu bülbülü
günler gecler geçiyor
aradaki sevda git gide büyüyor
dur durak bilmiyordu
her gece bülbülün sesi duyulur olmuştu
bir gece duymazsa gülün boynu bükülüyordu
arada gülün mahçup sesi karışıyordu sevdiğinin sesine
bazen bülbülün uykuya dalışı ve sessizliği
gül dinlerdi onu nefes alıp verişini
bir annenin bebeğini dinlediği gibi
herşey birbirine karışıyordu
gece,sessizlik,gül,bülbül
sabahın seher vaktindede ötüşür olmuşlardı
bazen en güzel ses Ezan-ı Muhammedi ekleniyordu muhabbetlerine
ezan sesleri yükseliyordu
ezan seslerinin ardı sıra
şadırvandan çeşmelerden duyulan abdest sesleri
bülbülün,sevgilinin tenine değen abdest sularının sesi
sesler tanınmaz haldeydi artık
hepsi bir bütün olulmuş
onların muhabbetinde kaybolmuşlardı
seslerin ardı sessizliğe..........
HUZURA
belkide en çok sesliliğe
sevgiliyle beraber SEVGİLİNİN HUZURUNA durmak
gülün en güzel haliydi bu hal
ve...
bülbülün sesinde o en güzel kelam
işte gülün sevdasının çoştuğu anlardan bir an
gülün hali bir başkaydı artık
gül gül değil
bülbüldü
bülbülde bülbül değil
gül olmuştu
ezanla o en güzel kelamla
raks ediyordu gül ile bülbül
bir başkaydı onların sevgisi ,sevdası,muhabbeti
az kelimeyle çok şey anlatıyolardı birbirlerine
bülbülün güle gülüm demesi yetiyordu
artık konuşulmayan her an onlar için özlemdi
her geçen gün özlem büyüyordu onlara
dayanılmaz hal alıyorduartık vuslatı bekliyorlardı
kavuşmalarına az kalmıştı ki...
......................
o gece
işte o gece
yine sessiz,yine yorgun
ama bir o kadar da heyecan dolu o gece
bülbül yine ötmeye başlamıştı
ama bu ötüş diğerlerinden çok farklıydı
bunda hicran vardı
gözyaşı,hüzün,acı
bülbül ötüyor
o öttükçe gülün içi acıyor
gözünden yaş damlıyordu
neden böyle olmuştu
niçin bülbülün dili
hicrandan bahsediyordu
gül anlamıyor ya da anlamak istemiyordu
vellhasılll
gecenin sessizliğine birde bülbülün ki eklenmişti
gülün boynu bükülmüştü
içten içe yanıyordu
acıyordu ve damlıyordu gözyaşı
düşünüyor düşünüyor düşünüyordu
bülbülü
belki anlıyor
belki anlamıyor
belki de inadına anlamak istemiyordu
gülde gece gibi kalmıştı bir başına
sessiz ve de yorgundu
bülbül ötmüyordu artık
ne seherde ne de gecede
Ezan-ı Muhemmediyide duyamaz olmuştu gül
uykuya mahkum etmişti kendini
bütün hıncını öfkesini uykudan alıyordu
en acımasız haliyle uykuya gömülmüştü
olmasını istemediği bir haldi bu hal
sevmezdi uykuyu gül
ama bir tek ondan çıkarabiliyordu öfkesini
bütün sessiliği onda yaşıyordu
yorgunluğunu uykuyaa yüklemişti
gül sevdasıyla yarım bir şekilde kalakalmıştı
sesi çıkmaz oldu
gece gibi
...
şimdi güle sadece hasret vardı..
bir bülbülün sesine hasret
bir de Ezan-ı Muhammediiiye...uykudan alıyordu
en acımasız haliyle uykuya gömülmüştü
olmasını istemediği bir haldi bu hal
sevmezdi uykuyu gül
ama bir tek ondan çıkarabiliyordu öfkesini
bütün sessiliği onda yaşıyordu
yorgunluğunu uykuyaa yüklemişti
gül sevdasıyla yarım bir şekilde kalakalmıştı
sesi çıkmaz oldu
gece gibi
...
şimdi güle sadece hasret vardı..
bir bülbülün sesine hasret
bir de Ezan-ı Muhammediiiye...